Erkende ambacht

Op 18 november 2024 kreeg ik het geweldige nieuws: ik mag me officieel ambachtsvrouw noemen. Een titel die voor mij veel meer betekent dan zomaar een erkenning. Het is een bevestiging van mijn passie, vakmanschap en liefde voor borduren.

De weg ernaartoe was spannend. Eerst diende ik een uitgebreid dossier in bij de Commissie voor Ambachten in Brussel. Daarin vertelde ik mijn verhaal, toonde ik mijn ervaring en legde ik uit hoe ik met stoffen, garens en technieken werk. Toen dat dossier werd goedgekeurd, kreeg ik de uitnodiging om alles persoonlijk te gaan verdedigen voor de jury.

Die verdediging vond plaats op 15 november 2024. Ik was zenuwachtig, maar ook trots. Ik had me goed voorbereid: extra voorbeelden gemaakt, een ouderwetse maar efficiënte PowerPoint opgesteld, en onderweg naar Brussel op de trein mijn verhaal nog eens doorgenomen. Toen het moment daar was, viel de spanning gelukkig snel weg en kon ik vol overtuiging laten zien wat mijn ambacht voor mij betekent.

Daarna begon het wachten… en dat vond ik misschien nog het lastigste. Omdat mijn verdediging op vrijdag plaatsvond, moest ik een heel weekend geduld hebben. Maar die maandag kreeg ik eindelijk de verlossende mail: ik was geslaagd. Vanaf dat moment mocht ik mezelf officieel ambachtsvrouw borduren noemen.

Wat dit voor mij betekent? Het is een erkenning dat ik dit eeuwenoude ambacht met liefde, zorg en vakkennis beoefen. Dat ik de traditie van borduren levend houd, maar tegelijk ook moderne technieken en middelen gebruik om het ambacht een eigentijdse plek te geven. Voor mij is borduren puur vakwerk: met aandacht voor detail, respect voor het materiaal en altijd met oog voor de hoogste kwaliteit.